Przejdź do zawartości

Fernando Álvez

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fernando Álvez
Pełne imię i nazwisko

Fernando Harry Álvez Mosquera

Data i miejsce urodzenia

4 września 1959
Montevideo

Wzrost

184 cm

Pozycja

bramkarz

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1976–1977 Defensor Sporting
1978–1984 CA Peñarol
1984 Club Libertad
1985–1986 CA Peñarol
1986–1987 Independiente Santa Fe Bogota
1987 Botafogo FR
1988–1991 CA Peñarol
1991 Independiente Medellin
1992–1993 Deportivo Mandiyú 35 (0)
1994–1995 River Plate Montevideo
1995–1996 San Lorenzo de Almagro
1997 CA Peñarol
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1980–1997  Urugwaj 40 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Copa América
złoto Urugwaj 1995

Fernando Harry Álvez Mosquera (4 września 1959) – piłkarz urugwajski, bramkarz. Wzrost 184 cm, waga 81 kg.

Álvez karierę piłkarską rozpoczął w 1976, w klubie Defensor Sporting. Był kapitanem reprezentacji Urugwaju podczas młodzieżowych mistrzostw świata w 1977, gdzie Urugwaj zajął 4. miejsce. W 1978 przeniósł się do klubu CA Peñarol, a w 1979 wziął udział w młodzieżowych mistrzostwach świata w 1979, gdzie Urugwaj zajął 3. miejsce. Także i tym razem Álvez pełnił rolę kapitana drużyny.

W reprezentacji seniorów zadebiutował 18 lipca 1980 w towarzyskim meczu z Peru, zakończonym wynikiem 0:0. Wspólnie z drużyną Peñarolu dotarł do półfinału Copa Libertadores 1981. Ponieważ stracił w klubie pozycję pierwszego bramkarza, której pozbawił go Gustavo Fernández, nie zagrał ani jednego meczu w zwycięskim dla Peñarolu turnieju Copa Libertadores 1982. W 1984 przeniósł się do Paragwaju by bronić bramki klubu Club Libertad.

W 1985 Álvez wrócił do Peñarolu, któremu pomógł dotrzeć do półfinału Copa Libertadores 1985. Reprezentował Peñarol w finałach mistrzostw świata w 1986 roku, gdzie Urugwaj dotarł do 1/8 finału. Álvez wystąpił we wszystkich 4 meczach - z Niemcami, Danią, Szkocją i Argentyną. Początkowo bramki miał bronić Rodolfo Rodríguez, jednak z powodu kontuzji zastąpił go w bramce Álvez. Wkrótce po mistrzostwach przeniósł się do Kolumbii, by grać w klubie Independiente Santa Fe Bogota.

W 1987 przeniósł się na rok do Brazylii, gdzie przez rok występował w klubie Botafogo FR, po czym wrócił do Urugwaju, by znów bronić bramki Peñarolu. Wziął udział w finałach mistrzostw świata 1990 roku, gdzie Urugwaj ponownie dotarł do 1/8 finału. Álvez zagrał we wszystkich 4 meczach - z Hiszpanią, Belgią, Koreą Południową i Włochami.

Wziął udział w turnieju Copa América 1991, gdzie Urugwaj odpadł w fazie grupowej, zajmując w klasyfikacji 5-6. miejsce. Álvez zagrał we wszystkich 4 meczach - z Boliwią, Ekwadorem, Brazylią i Kolumbią. Po zakończonym turnieju ponownie spróbował sił w lidze kolumbijskiej, tym razem w klubie Independiente Medellin.

W 1992 znalazł się w argentyńskim klubie Deportivo Mandiyú, a w 1993 przeszedł do River Plate Montevideo, którego barwy reprezentował podczas turnieju Copa América 1995, w którym Urugwaj zdobył tytuł mistrza Ameryki Południowej. Zagrał we wszystkich 6 meczach - z Wenezuelą, Paragwajem, Meksykiem, Boliwią, Kolumbią i Brazylią. W finałowej rozgrywce rzutów karnych obronił strzał Túlio – na koniec okazało się, że była to obrona na miarę końcowego zwycięstwa. Po zwycięskim turnieju ponownie na rok wyemigrował do Argentyny, tym razem do San Lorenzo de Almagro. W 1997 wrócił do Peñarolu, by zakończyć w nim karierę.

Od 1980 do 1997 Álvez rozegrał w reprezentacji Urugwaju 40 meczów[1]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]